Cumhur İttifakı denen şer ortaklığının ayağının altındaki toprak hızla kayıyor. Cumhur ittifakının yaşadığı bu erozyonun temel sebebi, onun giderek yoğunlaşan bir şekilde uyguladığı neo-liberal politikaların, özelleştirme politikalarının, yolsuzlukların ekonomiyi sürdürülemez hale getirmesi olduğunu görmek zor değil. Cumhur İttifakı, iktisadi alanda yaşadığı bu daralmayı, siyasi alanı terörize ederek, toplumu cepheleştirerek, muhalifleri susturarak aşmaya çalışıyor; tüm bu siyasal terörizm ise temelde HDP ve sosyalistler üzerinden sürdürülüyor.
Bu haftayı, Ezilenlerin Sosyalist Partisi’ne ve Kaldıraç dergisine yönelik operasyonda kırk sekiz sosyalist gözaltına alınmasıyla tamamladık. İzmir’de ESP tabelası polisler tarafından parçalandı. Suruç katliamından bugüne kesintisiz olarak “toplama kampına” götürme operasyonları devam ediyor. Savaş konseptinin ilanıyla birlikte yirmi bine yakın HDP’li gözaltına alındı ve on bin civarında HDP’li tutsak edilmiş durumda. Hakkında dava açılmamış tek bir muhalif kalmadı. HDP’yi fiilen kapatmanın bir sonuç getirmeyeceğini, HDP’yi var eden siyasal zeminin köklü olduğunu bilen Saray eşrafı, kapsamlı çökertme saldırısıyla sonuç almayı ummuş olsa da gelinen noktada hüsrana uğradı.
BenzerHaberler
Dahası, geçtiğimiz hafta yaşanan tutuklama terörünü, aslında bir yönüyle, HDP kapansın kapanmasın tartışmasının, Cumhur İttifakı’nda yarattığı derin çatlağın yol açtığı bir kapris olarak görmek yanlış olmayacaktır. HDP’nin kitlesi ile arasındaki bağın; tutuklama, gözaltı, kapatma ile koparılamıyor oluşu, Cumhur İttifakı’nın, dış politikadaki yayılmacı siyaset ve içeride sağlamlaştırmaya çalıştığı Üçüncü MC konseptinin zemin kazanmasına mani oluyor. HDP üzerinde, AKP ve MHP’nin başka başka tasarruflar/hesaplar yapıyor olması, AKP-MHP arasında yüksek gerilime neden oluyor ve aralarındaki ilişkiyi “Ne pahasına olursa olsun Cumhur İttifakı sürecek” gerilimine mecbur kılıyor. Cumhur İttifakı’nın AKP kanadı yakayı ne kadar çok MHP’ye kaptırdığının farkında olsa da kurtulmak için bir alternatif bulamıyor.
Polis, jandarma, özel kuvvetler, mahkemeler ve çeşitli devlet kurumları büyük oranda MHP’nin elinde. MHP’li Semih Yalçın’ın hedef göstermesi sonucunda dünden bugüne çok sayıda politikacı saldırıya uğradı. MHP/Ülkü Ocakları marifeti ile gerçekleştirilen bu operasyonlar, kimi zaman Ahmet Hakan gibi tipleri hizaya sokma, Barış Atay gibi muhalifleri suskunluğa davet etme ile ilgiliydi ama geçtiğimiz günlerde yaşanan saldırıların temel nosyonu, Genç Osman’a karşı Yeniçeri hamlesine benziyor; hamlelerin tamamı, AKP’yi MHP’ye mecbur kılacak, ittifak içinde ülkücü kanada alternatif oluşmasına müsaade etmeyecek operasyonlar şeklinde dizayn ediliyor. Ki Ankara’da yaşanan saldırıların, bu hafta AKP’nin HDP’yi siyasi yollardan kapatmaya yanaşmaması ve Saadet Partisi’ne Oğuzhan Asiltürk üzerinden yaklaşmasını takiben gerçekleştiğini unutmamak gerekiyor. Dolayısıyla, Gelecek Partisi Gen. Bşk. Yard. Selçuk Akdağ, Ülkü Ocakları eski başkanı Afşin Hatipoğlu ve Yeniçağ gazetesi temsilcisi Orhan Uğuroğlu’nun aynı gün neredeyse eşzamanlı olarak Ankara’da ülkücü faşistler tarafından saldırıya uğraması sonrası sistem muhalefetinin “Saldırganlar ortaya çıkarılsın, S. Soylu’yu göreve davet ediyoruz” şeklindeki ifadeleri oldukça trajik. Zira SS, görevinin başında ve tam da o görevinin başında olduğu için, polislere “Bacaklarını kırın da getirin” diye talimatlar verdiği için, Türkiye’nin başkentinde bu saldırılar gerçekleştirilebiliyor. Dahası, her fırsatta HDP’yi terör ile arasına mesafe koymaya davet eden medya, siyasiler, hukukçular; MHP, resmi sosyal medya hesaplarından saldırı sahiplenilip, saldırganlar tebrik ediliyorken, HDP’yi terör ile eşitleyenler, ülkücü terörünü, MHP’ye konduramıyorlar.
Alaattin Çakıcı’nın “lambadan” çıkarılıp Cumhur İttifakı’nın aktivistlerinden birisi olduğu günden beri siyaset ortamı mafya tekniklerine daha da yatkın hale geldi. Artık, “racon kesmek, mala çökmek, marizine kaymak” resmiyet kazanarak içtihatlara dâhil oldu. Saray Rejimi’nin AKP orijinli mensupları inisiyatif yitirirken, MHP ve eski derin devlet muktedirleri “Tek Adam-İkili İktidar” dönemini defakto olarak uygulamaya geçtiler. İkili iktidar durumu elbette büyük bir çatışmaya sebep olacak. Saray içindeki iktidar mücadelesinin, Sovyetlere yol açan buhrana doğru değil, Alman faşizminin gelişimine yol açan toplumsal çürümeye daha benzediğini görmek zor değil. Sosyalistler, Kürtler ve rejim muhalifleri için, bu topraklar zaten bitmeyen bir “Kristal Gece” ama MHP kanadının “Ne pahasına olursa olsun sürecek” dediği ittifakın, özellikle Ankara’da üç sağcı muhalife yapılan saldırıya bakarak, bilenmiş Uzun Bıçakların gölgesinde ateş ve kan pahasına süren, sürmek zorunda olan bir emrivaki olduğuna vehmetmek için çok neden var. Yıkılanı görmek yetmiyor, bizim mücadelemiz sonucu olmayacaksa eğer yıkılanın yerine inşa edilecek şeyden endişe etmeliyiz
