Feride Caferi
Söz mürşitte ise onun anlam deryasına dalarak birer anlam damlacığı olan müritlerin mücadelesi ruhu cana, sözü bedene taşıyan olmalıdır. Tüm inanç boğuşmaları sonucunda varılan yol durmak için değil, yürüyüşleri çoğaltmak içindir. Anlamın ve hissin bileşkesini benimseyenler sade ve seçkin bir sözün sahabeliğini de özümsemişlerdir. Başlangıçta söz vardı denilir, söz anlamın ifadeye kavuşmasıdır; tıpkı hakikatin dilde ifadeye kavuşması gibi. İki kelimenin birleşiminde rüşeym halini yaşayan mürşidimiz üç harfi bir araya getirerek sonu gelmemiş bir romana dönüştürdü. Zamanın tüm vakitlerine değerek iyi, güzel ve doğru olanı bulup zamanın ruhuyla yaşamaya teşvik etti. O tüm soylu güzellikleri etrafında kenetleyerek hakikatin aşk olduğunu süzülmüş bal kıvamında bu yolun yolcularına sunmuştur. Güzellik kendini aşmak üzerine kurulmuşsa o büyük bir aşkla kendini her daim yenileyerek aşmış ve güzel olana ermiştir. Özgürlük çeşitliliği ve farkındalığı bir arada yaşamaksa o farklılıkların bir arada yaşamasına yürekten inanarak kendi farkını ortaya koymuştur.
Evrenin işleyiş yasasını kavramış, doğanın hercai renginin toplumsal yaşamla ahengini bilmiş, bir atın gözlerindeki anlamı sezmiş ve yaşamın ezel ebet serüvenini çözümleyip kendini oluşturarak zamana kimlik atfetmiştir. Söz edilir keser başı, söz edilir keser savaşı der şair. O gövdeler üzerinde kalsın baş diye büyük emek ve mücadele sorumluluğuyla yaşamıştır. O dilsizleştirilen ve kimliksizleştirilen bir halkı yeniden dirilişini sağlayarak varlığını koruma özgürlüğünü sağlama mücadelesine girişti. O herkesin çaresiz ve ezik görerek köleleştirmek istediği kadının özgürlük doğasını görerek, toplumsal özgürleşme olayının özgür kadın kimliğiyle gerçekleşebileceğinin bilincini geliştirdi.
Kapitalist modernite sistemi her türden kemirici uygulamalarıyla toplumun tüm değer yargılarını sömürmeye başladığı andan itibaren güdülen amacın kendisi olmaktan uzaklaşan bireyler topluluğu yaratmak olduğu tüm çıplaklığıyla önümüze serilmişti. Kendisi olmaktan uzaklaşmak, başkalaşmak, iradesizleşmek ve yönetilmeye kendini bırakmak olduğu gibi özgürlük olayına da yabancılaşmayı doğurmaktaydı. Bireyi toplumdan çalıp tarih bilincinden yoksunluğu dayatırken özünde köksüzlüğü dayatma olduğu hiç kuşku götürmez bir gerçeklik olarak önümüze konulmuştu. Kapitalist modernist sistemin tüm şatafatlı yaşamına karşın o neolitikten kalma bir höyüğü daha gerçekçi bularak her türden şekilci aldatıcı özelliklerin ötesinde tarihin şimdi olduğunu ve şimdinin herhangi bir anının ise tarih olduğu bilinciyle kökleri üzerinde yaşamayı esas bilmiştir.
O ekolojik yaşamın demokratik olması ve kadını özgür olmayan toplumların özgür olamayacağı fikrinin paradigmasal sistemi ile tüm ‘mürit’lerine evrende kendi iradesi dışında kıpırdayan bir çakıl taşından bile sorumlu kılmıştır.
Kapitalist modernite kemirgeninin nihai olarak kendini kemirmesini gerçekleştirdiği bir süreçten geçerken, ulus devlet zihniyetinin diktatoryal zemini tüm meşruluğunu yitirmiş, devrik heykeller konumuna indirgenmiştir. Milliyetçilik kisvesi altında ulusu devlete entegre etme dışında hesap gütmeyen sistem, her daim tek ve biricik kalma edimindedir. Ulus devlet denilen mekanizmanın iktidar erki “beka” derdi güderek baki kalmak isterken tanrıya şirk koşmanın da ötesinde bir durumu ifade etmektedir. Halkların demokrasi ve özgürlük gibi yaşam arayışlarını tüketmek veya tamamen ortadan kaldırmak isteyen kapitalist sistem, homojen bir topluluk ile sistemin çarklarını döndürmeye çalışırken ulus devlet zihniyetini aşılamaya koymuştur. Bu zihniyetin kodları çağ uygarlığı firavunlarının modern türevlerini oluşturmaktır. Bu nedenle demokrasi ve özgürlük olayına yabancılığı, toplumun değer yargılarına saldırısı ve son tahlilde yaşama en büyük ihaneti yaşadığımız yüzyıla damgasını vurmuştur.
Bugün kapitalist modernist sistemin tüm zihni olayını çözümleyip unutulmakla yüz yüze kalan özgürlük gerçekliğini halkların gündemine koyan ve bu gündemle insanlığın kurtuluşuna kendini adayan o tarihin eskitemediği ve inkâr edemediği büyük bir direnişle insanlığa alternatif yaşam oluşturmuştur. O tarihin şimdileştiği zaman diliminde kapitalist modernite sisteminin özel olarak inşa ettiği ada zindan sisteminde 23 yıldan bu yana insanlığın demokrasi ve özgürlük umudu olmuş ve bu umudundan asla taviz vermemiştir. O bugün kapitalist sistemin eliyle inşa edilen özel ada zindanında tecrit altında tutulurken zihnen ve ruhen özgürlüğe ermiş ve duruşuyla sistemin demir kafesini paramparça ederek fikirlerini özgür toplum yaratmaya sunmuştur.
Bu minval üzeri sorunların demokratik çözümü ile halkların demokratikleşmesine rehber teşkil eden ve belirleyici konumda olarak demokratik ulus bilincinin özgürlüğü müjdeleyebileceğine dikkat çeken o tüm ‘mürit’lerine tarihsel toplumsal sorumluluk yüklemiştir. Bugün varlığı kanıtlanmış olanın özgürlüğe ermesi büyük direnişlerle gerçekleşebilir düsturuyla demokratik ulus çizgisinde kendini yenileyen ‘mürit’lerin zamanı özgürlük olarak belirlenmiştir. Özgürlük zamanı ile vücut bulmak demek eylem insanı olmak demektir. Eğer özeleştiri kendindeki yabancılaşmayı ‘itiraf’ etmekse tüm ‘mürit’ler ‘itiraf’ ederek ‘mürşidi’ne dönük yeterli yoğunlaşmayla yoldaşlık edeceğinin sözünü yinelemiştir. Tecrit koşullarının ortadan kaldırılması ve fiziki özgürlüğün sağlanması adına zamana atfedilen kimliğin özgürlük olduğu hamlesiyle direniş mücadelesini büyütmek demek her türden iktidar bozuntularının soykırım ve sömürü politikalarını ortadan kaldırmak demektir. Bu bağlamda mürşidine erişme arzusu ve heyecanıyla yol alanların direnişleri özgürlüğe yol açacaktır. Bu yol tüm ezilen halkların kurtuluş yolu olacaktır.
