Gıda krizi tamtamları gezegen genelinde çalıyor. Dünya ürün piyasalarında ve Türkiye’de gıda fiyatları hız kesmiyor, mütemadiyen yükseliyor. Covid can, gıda fiyatları el yakıyor!
Köylülük
BenzerHaberler
Eski köylülüğü hep birlikte arıyor, durmaksızın ona öykünüyoruz. Eski köylüler ürettikleri sağlıklı ürün ve gıdalarla önce kendi karnını doyurur, ihtiyaç fazlasını satar halkı beslerdi. Ürünlerinden kazandığıyla üretemediği diğer ihtiyaçlarını satın alırdı. “Bir tas aşım kaygısız başım” der, yaşardı.
Harcadık
Şimdi öyle mi? Değil! Köylüler artık tek bir ürün ekiyor. Ekmeğini, yağını, yoğurdunu, yumurtasını, peynirini ve diğer ihtiyaçlarını dışarıdan satın alıyor, kendi ihtiyacını bile üret(e)miyor artık. İnsanların karnını doyuran sırtını giydiren köylüler bu değildi? Uygulanan tarım politikaları onları bu hale getirdi?
Neydi köylü hatırlayalım
“Ekonomik anlamda bir teşebbüs işletmeyen, bir iş değil, hane halkı idare eden yetiştiriciydi.” Hangi politikalar onları köylülükten çıkarttı. Kırsalda elde edilen kazancın tarıma ve tarımcıya döndürüp köylüleri geliştirmek yerine Türkiye’de bir burjuvazi yaratmaya kullanıldıktan sonra. Bir de köylüyü çiftçi yapacağız deyip, özde güzel, fakat sözde bırakılan-kandırmaca politikalarla köylülüğü bir güzel harcadık.
Peki, köylüyü çiftçi yapabildik mi? Çiftçi nedir?
Çiftçinin ekim, dikim, bakım, üretme yetiştirme ve ıslah yollarıyla yahut doğrudan tabiattan istifade etmek suretiyle bitki, orman ve hayvan ürünlerini elde etmesine, bu ürünlerin yetiştiricileri tarafından işlenip değerlendirilmesine, muhafaza ve pazarlamasına çiftçilik denir. Yukarıdaki faaliyetleri mal sahibi, kiracı, yarıcı ve ortakçı olarak devamlı veya en az bir ekim veya yetiştirme devresi yapana çiftçi denir.
Peki bu tanıma göre, köylü çiftçi midir? Hayır! Bugün özlemini duyduğumuz gıdaların, yaşamına imrenip öykündüğümüz köylüyü çiftçi yapabildik mi? Hayır! Bırakalım köylüyü, bugün çiftçi diye yaftalayıp söylediklerimiz bu tanıma göre çiftçi midir? Hayır!
Nedir?
Tarımı şirketleştirmek için elde avuçta kalmış “son mohikanlar” olan üreticileri ortadan kaldırmaya yönelik serbest piyasa politikalarına tam gaz devam ediyoruz.
İthal ikameci dönemde tarımsal ürünlerin lezzetini, besleyici gücünü kaybettik. Sağlık için risk oluşturucu hale getirdik. Şimdi serbest piyasa döneminin politikalarıyla ithal ikameci döneminin o kalite ve lezzetini yitirdiğimiz sağlıklılığı tartışılır hale gelen ürünlerin fiyatını kontrol edemez duruma geldik.
Biz ne yapıyoruz?
